Declaration of The Teaching of The United Temple
Foreword
This Declaration is intended for general knowledge. Its aim is to notify everyone, both interested and disinterested, about its philosophy, principles and purposes, its views on society and some important aspects of human life. Hereafter are the main points. They are based on the philosophy of The Teaching of The United Temple. They do not depend on the current situation and are permanent. They are fundamental for today and also for the future. They are recognized by the followers and reflect their views, principles, goals and guidelines for action.
Part 1
Our philosophy
1.1 The Truth - is everything that objectively exists. It is reality itself. There is only one reality and it is what it is. There are no different options of the Truth. It does not depend on the opinions of people. Their delusions distort their ideas about it, but do not change it. The Truth is perceptible, and can be described to the extent that it is comprehensible to human mind. A reliable description of reality is also called the Truth.
1.2 There is a great infinity called The Being. It is a boundless space that does not have the beginning or the end in time, in which everything exists as its particles, including our Universe. The Four Great Principles act in it: Vital, Progressive, Good and Reasonable. These are the basic laws of The Being, from which all other laws originate, laws of The Being and its particles. There is also an impulse of destruction in The Being. By overcoming it, The Being evolves, thus supporting its existence and life of all its particles.
1.3 Our Universe is a living and sentient being called the Creator. In order to perceive himself and reach a new level of evolution, he transformed his body into the Universe. The Creator is not a supernatural being: he is the fruit of evolution of his world. His transformation into the Universe was not a supernatural act either: he changed himself with the abilities acquired during the evolution. The Universe has three levels, which consist of different substances and are called the world of Spirit, the world of energy and the world of matter. The first corresponds to the soul of the Creator, the second - to its energy, and the third - to its physical body.
1.4 Evolution is the main law both in The Being and in our Universe. There are no supernatural powers nor miracles that violate natural laws. Those who are called gods, or higher elementals, in the Teaching, are the personified laws of Nature, that is, the functions of the Creator's body. These laws come from the world of Spirit and manage the lives of two other worlds.
In the world of energy, their carriers are a kind of living matrices - energy beings with a special form of consciousness. Their purpose is to implement these laws properly, and they cannot act against their purpose. We call them gods.
1.5 Good and evil are objective concepts and do not depend on people's opinions. Good is what benefits The Being and the Universe, contributes to their evolution and continuation of their lives, and evil is what prevents it and leads to destruction. In our Universe the manifestation of the destruction impulse is the highest elemental called the Dragon. He creates resistance, by overcoming it the Creator is internally perfected.
1.6 There are two forms of mind: passive, or preserving, and active, or cognizing. A passive mind is inherent in everything in the universe; it manifests itself in the form of instincts. Active mind is also present in everything, but in the form of a latent potential. It manifests itself only in creatures that have reached a certain evolutionary level. Such creatures are called sentient beings, since they are able to actively perceive the world and themselves, to be aware of what is known, to analyze and comprehend information, and to creatively apply gained knowledge. Only sentient beings have free will and can make a conscious choice.
1.7 There are many types of sentient beings in the Universe, that is, intelligent races that have appeared on different planets during evolution. The mind of the Creator is manifested through them, thus he perceives himself and improves himself. Humans are one of these intelligent races. All intelligent races of the universe are united by a common purpose and a single meaning of existence.
1.8 The essence of the Creator’s internal evolution is to perfect the Spirit, that is, his soul, which contains his mind and personal qualities. In every conscious person there is a particle of the Spirit, which he must perfect through cognition and moral choice. A particle comes out of the world of Spirit and becomes a soul of a sentient being and the basis of his personality. By reaching the highest possible level of development it returns to the world of Spirit and merges with other particles within. When the whole soul of the Creator passes through the sentient beings and becomes more perfect, the Creator will experience a qualitative change and will be at a new stage of his evolution. However, if this process is excessively delayed and does not end in time, the Creator will perish. Thus, his further fate - that is, the fate of the Universe - depends on the sentient beings.
1.9 The meaning of life of a person as a sentient being is in perfection of the Creator. Each of us is responsible for a part of his soul that he carries within. For this we get the right to life. We must work to perfect the Creator; this is called The Great Duty. The two components of this work are cognition and morality. We know reality, we know good and evil and we make a series of moral choices between them. When a person makes a choice in favor of good, he thereby improves his particle of the Spirit, increases its quality. If he chooses in favor of evil, his improvement slows down.
1.10 Perfection of a particle of the Spirit is not an easy task, which is almost impossible to accomplish in one life. Therefore, a person lives through a number of lives. When his physical body dies, his soul (that is, the energy body and the Spirit) remains in the world of energy for awhile, and then is born in a new body. The time and place of a new birth does not depend on a person’s desire, but is determined by the laws of Nature, which direct him to the place with the best conditions for his development. There is no spiritual degradation; the achievements of each life are added to the achievements of the previous lives. Rebirths continue until a person gains enough experience and improves his Spirit as far as possible. Then the particle of the Spirit, now of a higher level, returns to the world of Spirit.
1.11 A man is a particle of the Creator, and by perfecting himself, he perfects the Creator. This occurs through moral choice, which is made possible through perception and free will. Therefore, a person should percieve and try to lead a moral life. You need to fight with your vices, defeat them and develop positive qualities in yourself. That is how the Spirit is perfected. Therefore, morality comes before anything else. We need to learn to love people and everything that exists, we need to benefit society and try to make the world a better place. It is necessary to fulfill the Great Duty: this is the meaning of life. We must not forget that each of us has a personal responsibility for the future of the Creator.
1.12 Humanity exists to fulfill the Great Duty. To do this, it perceives the world and improves intellectually, morally and socially. There is a natural process of fusion of nations. Over time, they will become a single nation, with a single culture, a single worldview and a single United philosophy. Humanity is a cosmic race in its potential. People will go into deep space, will explore and inhabit other planets. Humanity will come into contact with other intelligent races, will have a common philosophy with many of them. They will cooperate on the basis of the common fulfillment of the Great Duty. When humanity reaches the maximum level of development, it will cease to exist, as its task will be completed, and people will move into the world of Spirit.
Part 2
Our teaching
2.1 The Teaching of The United Temple is not a religion. It does not recognize the existence of any supernatural powers, does not teach to worship anything, does not have a cult, shrines and saints, prayers, mystical sacraments and other attributes of religion. It is a spiritual path based on knowledge and moral principles. By the "temple" we mean the world in which we live, Nature, the Universe. You are to perceive them in such a way and try to behave accordingly.
2.2 Mankind is experiencing serious difficulties with cognition and moral development. Therefore, Nature helps us through one of the highest elementals, whom we call the God of Wisdom. This is the one who stores all information about the Universe. It transfers some knowledge to intelligent races that have similar difficulties, and thereby stimulates their development, helping them not to fade away. During the human history, which is actually much longer than is commonly believed, people received help from him twenty-six times. We call these informational messages -revelations, and people who received them directly from the God of Wisdom - prophets. Thus, the Teaching has come into our world more than once during the periods of deep crisis. Moreover, it always remained a property of a narrow circle of initiates, spreading indirectly. Its mission was not to proclaim the Truth openly, but only to direct people to it. Having completed the task, it disappeared every time.
2.3. The current, twenty-seventh revelation is special - because the situation is especially difficult. Humanity is in a spiritual and moral crisis again, and at the same time, for the first time in its history, it can completely destroy itself. Therefore, now the Teaching is intended for all people. It is transmitted openly and contains more information than previous revelations. This revelation is final one: there will be no more.
2.4 The Teaching was founded by the prophet Atarchat on the 1st of March 1996. The Prophet is the head of the teaching and is the highest authority in all matters related to it. In these matters, his judgment and his establishment cannot be challenged, since he is connected with the source of revelation. The collection of the fundamental texts of the Teaching is called the pandect “Erma”. It cannot be written by anyone except the prophet, and the texts included in it must not be changed. The Pandect is the main source of the Teaching, along with the living word of the prophet.
2.5 In the heart of the Teaching are its principles. Each follower is an apprentice receiving knowledge from the Teacher. He should honor his Teacher and trust him fully. The Teacher should transfer knowledge to the apprentices, teach them to follow these principles in life, explain obscure moments of the Teaching and, if necessary, help with advice in difficult life situations. The teacher should also be a role model in following the Teaching. He is obliged to do everything possible so that his apprentices can study the Teaching and develop spiritually, and cannot demand or expect any reward from them.
2.6 Any sane person who has reached the age of 21 years can join the Teaching. His decision to join should be deliberate and voluntary. The entrant must have an idea of the philosophy of the teaching, understand its goals and principles and accept them as his own. Upon entry, no oaths and obligations are made, only a firm intention to follow the chosen path is confirmed. Resignation from the Teaching is free, without any conditions and obstacles.
2.7 The follower must uphold the principle of paths' purity. It is impossible to follow the Teaching and other spiritual paths at the same time and bring their elements into it. This will violate the integrity of the path and make it unsuitable for spiritual development. However, acquaintance with other spiritual paths is not prohibited for the followers of the Teaching, what is more, it is recommended.
2.8 There are no obligatory monetary contributions in the Teaching. Followers are not obliged to make donations, they are not obliged to buy something related to the Teaching. They are also not obliged to participate in the Teaching related matters, such as promotion, attracting new followers. They should only understand the Teaching, and it is expected that they will do their best to follow its principles.
2.9 There are no specially developed practices for spiritual development in the Teaching. The best and the most effective practice in this sense is a righteous life. You need to know the Truth and learn how to live in accordance with it, you need to lead a moral life and try to be useful to people and the world. The Teaching does not command or forbid; it tells what is right and what is not, and explains why. If a follower really seeks the Truth and tries to follow it, he will motivate himself to follow the right path and avoid the wrong ones.
2.10 The Teaching is a supranational community uniting people from different nations. Not only those followers who live in the world of matter, but also those who are in the world of energy between rebirths belong to it. It is also the philosophy of many intelligent races in the Universe. Thus, it is not only a supranational community, but also a supraspecific one. All its followers - people and others sentient beings, who are in the world of matter and in the world of energy - consider themselves to be one nation, called the Eternal Nation.
2.11 The Teaching does not contradict science. Everything that it talks about is real, and does not contain mysticism. Science does not have the means and capabilities to discover and study what it describes yet. However, over time, such tools and opportunities will appear. Science will make discoveries confirming that the philosophy of the Teaching corresponds to reality. In future, science and Teaching will unite in a single path of cognition.
Part 3
Our principles
3.1 There is a natural morality common to all people. It has its source in the Spirit and is, in fact, the morality of the Creator himself. It was originally put into every person, since at the core of human soul is a particle of the Creator’s soul.
3.2 Since the perfection of the Spirit goes through moral life, it is especially important to follow moral standards. It makes a person and our world better. It is necessary to overcome your vices, to refrain from immoral acts. It is necessary to help other people in this, at least by example. It is necessary to fight immorality in society, because it destroys it, destroys people's lives, hinders their spiritual development, generates unbridledness and crime, makes our world a dangerous place.
3.3 Struggling - is not something undesirable and extraordinary, but a person’s natural state. We are constantly struggling with something or for something. Each person is inherently a warrior. However, this does not mean aggressiveness. The struggle can be peaceful and without hatred. At a minimum, we struggle with our vices and worse qualities, and fight against what is bad for us. Therefore, it is impossible to avoid the struggle. This inevitability must be taken for granted. The main thing is to try struggling for what is right and fair. Such a struggle improves a person, so he becomes stronger and better.
3.4 A person is free in his decisions and actions. No one can force him into anything unless he himself allows it. If it was different, there would be no sense in the existence of man, because free moral choice is the most important tool for spiritual development. Without it, it would be impossible to perfect the Creator. There is no fate, no future determination. We decide our own destiny.
3.5 A person lives and develops, he feels discomfort, faces obstacles, experiences failures and losses and suffers from this. Suffering is natural. It is an integral part of life and development, it cannot be avoided completely, and there is no sense in striving for this. Problems and difficulties are a natural part of life. By overcoming problems, difficulties and suffering, we are improving. They are an important evolutionary factor, and we need to treat them that way.
3.6 Death is not the end of human life. Only the physical body dies, and the person some time remains in the world of energy, after that he is born again. Therefore, one should not be afraid of death as something most terrible and irreparable. You should remembered that your current life is only an episode, a link in a long chain of rebirths. If it is overshadowed by great misfortunes, losses and suffering, then all of them are temporary and in the next life everything will be different. You should not despair and assume that everything is lost. It is necessary to use problems as an opportunity for development in this life.
3.7 A body does not have its own value. It is only a material shell of the soul, the tool used for its improvement. Therefore, it is wrong to put the interests and well-being of a body above moral principles and perfecting the soul. The internal is more important than the external. A body should be treated as a valuable tool that is cared for and looked after, but not to the detriment of the tasks for which it was created.
3.8 Spirituality is not necessarily the same as religion. Spiritual values are created through art, philosophy, ethics, scientific knowledge, and so on. Spirituality is what relates to perfection of the Spirit, contributes to this process. It is associated with the Great Duty. In order to successfully fulfill it, religion is not needed.
3.9 Every teaching or religion has the right to consider itself true. This is natural, as each teaching is trying to find the Truth. If a person is convinced that the spiritual path he has chosen is the true one, that does not mean he disrespects other people's paths. However, criticism of other spiritual paths is possible and normal. This is spiritual pluralism, which should be based on the principles of mutual respect and healthy rivalry and should not turn into enmity. Time and scientific knowledge will show which of the spiritual paths is true and reflects the reality more accurately.
3.10 All races and peoples are equal. No nation is superior to others or worse than others in its essence. Such phenomena as racism, national chauvinism and Nazism are unacceptable. All nations are moving towards a gradual merger into a single nation - and there should be no artificial support of their separation nor interethnic hostility. Men and women are equal. Sexual chauvinism is unacceptable. All people are equal in their fundamental rights.
3.11 Violence is evil. However, it is permissible to protect the right and the innocence in case of a defensive war, in a fight against crime and terrorism and in other similar cases, when inaction leads to even greater evil and is a tantamount to crime itself. At the same time, justified violence, even being a lesser evil, still remains evil. It cannot be set equal to good. Anyone who commits it, in any case, has guilt and moral responsibility for the deed.
3.12 The Universe is the Creator, a living being, and therefore everything in it is alive and sentient. It is necessary to remember this and relate appropriately to everything that surrounds us. You need to be careful and respectful to Nature, people, things. This natural attitude makes us better ourselves, helps to overcome the barriers separating man from Nature, helps to find strengths that it can give us.
3.13 The Universe is a single organism, each particle of which needs other particles and can live in harmony with them. We must strive to realize this unity, we must learn to see ourselves in everything and everything in ourselves. This is the ground on which love for people, the world and the Universe grows.
3.14 One should not hate as nothing deserves to be hated. All is good in its essence. Even evil, creating obstacles to the development of the Being, the Creator and man, promotes their development. All people are essentially good. They can do evil - but it is external; inside, without exception, everyone is good, for they contain particles of the Creator’s soul. If a person commits evil, then it is rather his misfortune than guilt, and he deserves not hatred, but sympathy and help in overcoming his worst qualities.
3.15 Humans are the top species of evolution on our planet - however, this does not mean that they should rule over Nature. The world does not exist to serve them and satisfy their whims. On the contrary: people exists to work for the good of the world, to make it better, to perfect the Universe. They can use benefits that they receives from Nature, but not predatory. They must fulfill their destiny to have a moral right to these benefits.
3.16 Selfishness should not have place. People are not the center of the Universe; everything does not revolve around them. We exist to serve the world. The interests of people, the world, the Universe should be more important for a person than his personal interests. When the opposite happens, then selfishness arises - one of the most unnatural and worst phenomena. It is egoism that often leads to indifference, greed, enmity, violence and other similar phenomena that make the world a place of sufferings. This happens because a person who acts contrary to his essence ceases to be human.
Part 4
Our aims
4.1 The primary and main aim of the Teaching is to help people find the Truth. It provides knowledge that science is not yet able to give. We will try to spread this knowledge and explain the principles arising from it. Moreover, we believe that the obtrusion of opinions on others is unacceptable - even if it is a question of the Truth and even if the future of mankind depends on it. We offer the Truth, but we do not force it to accept.
4.2 We are convinced that the end does not justify the means. A good deed should be done by good methods. Criminal and immoral methods distort the best intentions and cross out the most noble goals. Coercion, lies, all kinds of deceit, bribery, manipulation, violation of obligations and other similar tricks, we consider unacceptable and do not apply.
4.3 Enlightenment and change for the better of the whole world is a very complex matter. It takes a long time to achieve. Therefore, we are not in a hurry, we are not setting tight deadlines, we are not forcing events through adoption of dubious decisions. We will patiently and thoroughly do our job, assuming that it will take tens or even hundreds of years.
4.4 The Teaching does not consider anyone to be its enemy and does not consider itself to be anyone's enemy in principle. Hatred and enmity are unacceptable to us, even in the case of rivalry or any other kind of confrontation. Even if someone is hostile to us, we will not consider him our enemy.
4.5 The aim of the Teaching is to fight immorality, selfishness, aggressiveness, interethnic hostility and other negative phenomena that destroy society and threaten the existence of human civilization. Society should be based on the principles of natural morality, free will and justice.
4.6 The Teaching aims at enlightenment, activities in the field of education, science, culture and art, in other areas of public life, as well as in the field of nature conservation. The actions of the Teaching in all these areas will unfold gradually, as opportunities and means appear.
4.7 The Teaching will contribute to the natural fusion of all races and nations and unification of mankind into a single nation. This should lead to the emergence of a new, United human culture, which absorbs the best features of previous cultures. This merger will serve as the basis for ending wars, various interethnic and intercultural conflicts and will help people unite their efforts in understanding the world and developing human civilization.
4.8 We have no doubt that the Teaching will become the philosophy of the whole humanity in the future. This will happen peacefully, without aggressive imposition and coercion and will be achieved largely due to the fact that the truth of the Teaching will be conclusively proved by science. When humanity is ready, a global state will emerge, built on the principles of the Teaching.
4.9 The Teaching will contribute to the development of outer space, the resettlement of mankind in outer space, the establishment of relations and cooperation with other sentient beings. It will become a unifying factor not only for humanity itself, which will be spread over many star systems, but also for other intelligent races.
4.10 The ultimate goal of the Teaching is to contribute to the perfection of the Creator and the strengthening of the life of the Being. Everything we strive for and everything that we do is ultimately aimed at this. All great things are made of small. The implementation of such ambitious tasks consists of thoughts, feelings, actions, aspirations and work of each person. Therefore, each person matters, he is important and necessary to the Universe. If people understand their purpose they will be able to fulfill it.
Conclusion
The Teaching is an extensive and deep philosophy that applies to all spheres of life, and this Declaration is not a complete statement. It summarizes only the main points as briefly as possible, which helps to make an overview of its general terms. This should be taken into account by those who know about the existence of the Teaching and will learn about it in the future, will shape their attitude towards it, wish to cooperate with it or will come into contact with it in some way.
The Teaching of The United Temple
IX.IX.VII.VIII
(10.06.2020)
Translated by Amradkhari
Декларация Учения Единого Храма
Предварение
Настоящая Декларация предназначена ко всеобщему сведению. Её задача — поставить в известность всех, как заинтересованных, так и незаинтересованных, о том, каково мировоззрение Учения, его отношение к некоторым важным аспектам человеческой жизни и жизни общества, его принципы и цели. Ниже излагаются по пунктам важнейшие моменты, касающиеся этого. Изложенное вытекает из основ и сущности Учения. Эти положения неизменны, они не зависят от текущей ситуации и являются определяющими для жизни Учения не только на сегодняшний день, но и на будущее. Они признаются последователями Учения как выражение их взглядов, принципов, целей и руководство к действию.
Часть 1
Наше мировоззрение
1.1 Истина — это то, что объективно существует. То есть сама реальность. Она одна, и она такова, какова есть. Вариантов Истины не существует. Она не зависит от мнения людей. Их заблуждения искажают их представления о ней, но не изменяют её саму. Истина познаваема, и может быть описана в той степени, в какой это доступно человеческому интеллекту. Достоверное описание реальности также называется Истиной.
1.2 Есть великая беспредельность, именуемая Бытием. Это не имеющее начала и конца во времени безграничное пространство, в котором существует и частицами которого является всё, — в том числе, наша Вселенная. В нём действуют четыре Великих Начала: Жизненное, Прогрессивное, Благое и Разумное. Это основные законы Бытия, из которых проистекают все остальные законы в нём и в его частицах. Также в Бытии присутствует импульс к разрушению. Преодолевая его, Бытие эволюционирует, таким образом поддерживая своё существование и жизнь всех своих частиц.
1.3 Наша Вселенная — живое и разумное существо, именуемое Творцом. Чтобы лучше познать себя и выйти на новый уровень развития, он преобразовал свой организм во Вселенную. Творец — не сверхъестественное существо: он является плодом эволюции, идущей в его мире. Преображение его во Вселенную также не было сверхъестественным актом: он изменил себя благодаря способностям, обретённым в ходе эволюции. Вселенная имеет три уровня, состоящие из разных субстанций и именуемые миром Духа, миром энергии и миром материи. Первый соответствует душе Творца, второй — его энергетике, третий — его физическому телу.
1.4 Эволюция — главный закон как в Бытии, так и в нашей Вселенной. Сверхъестественных сил нет; чудес, нарушающих естественные законы, не бывает. Те, кого в Учении называют богами, или высшими элементалами, это олицетворённые законы Природы, — то есть функции организма Творца. Эти законы проистекают из мира Духа и управляют жизнью двух других миров. В мире энергии их носителями являются своего рода живые матрицы, — энергетические существа, обладающие особой формой сознания. Их предназначение состоит в том, чтобы осуществлять эти законы должным образом, и они не могут действовать вопреки предназначению. Их мы и называем богами.
1.5 Благо и зло являются объективными понятиями и не зависят от мнения людей. Благо — это то, что идёт на пользу Бытию и Вселенной, содействует их эволюции и продолжению их жизни, а зло — то, что этому препятствует и ведёт к разрушению. Проявлением импульса к разрушению в нашей Вселенной является высший элементал, именуемый Драконом. Он создаёт сопротивление, преодолевая которое Творец внутренне совершенствуется.
1.6 Существует две формы разума: пассивный, или сохраняющий, и активный, или познающий. Пассивный разум свойствен всему во Вселенной; он проявляется в виде инстинктов. Активный разум также присутствует во всём, но в виде скрытого потенциала. Он проявляется только в существах, достигших определённого эволюционного уровня. Такие существа именуются осознающими, так как они способны активно познавать мир и себя, осознавать узнанное, анализировать и осмысливать информацию, творчески применять полученные знания. Только осознающие имеют свободу воли и могут делать сознательный выбор.
1.7 Во Вселенной много видов осознающих, — то есть разумных рас, возникших на разных планетах в ходе эволюции. Через них проявляется разум Творца, который таким образом познаёт себя и совершенствуется. Люди — одна из этих разумных рас. Всех осознающих Вселенной объединяет общее предназначение и единый смысл существования.
1.8 Суть внутренней эволюции Творца заключается в совершенствовании Духа, — то есть его души, содержащей его разум и личные качества. В каждом осознающем присутствует частица Духа, которую он должен сделать совершеннее через познание и моральный выбор. Частица выходит из мира Духа и становится душой осознающего и основой его личности, а достигнув максимально возможного уровня развития возвращается в мир Духа и сливается с находящимися там другими частицами. Когда вся душа Творца пройдёт через осознающих и станет совершеннее, Творец испытает качественное изменение и окажется на новой ступени своей эволюции. Однако если этот процесс чрезмерно затянется и не завершится в срок, Творец погибнет. Таким образом, его дальнейшая судьба — то есть судьба Вселенной — зависит от осознающих.
1.9 Смысл существования человека, как осознающего, — в совершенствовании Творца. Каждый из нас ответствен за частицу его души, которую несёт в себе. Ради этого мы получаем право на жизнь. Мы должны трудиться над совершенствованием Творца; это называется Великим Долженствованием. Две составляющих этого труда — познание и нравственность. Мы познаём реальность, познаём благо и зло и делаем ряд нравственных выборов между ними. Когда человек делает выбор в пользу блага, он тем самым совершенствует свою частицу Духа, повышает её качество. Если он делает выбор в пользу зла, её совершенствование замедляется.
1.10 Совершенствование частицы Духа — непростое дело, которое практически невозможно выполнить за одну жизнь. Поэтому человек проживает ряд жизней. Когда физическое тело умирает, душа (то есть энергетическое тело и Дух) некоторое время остаётся в мире энергии, а затем рождается в новом теле. Время и место нового рождения не зависят от желания человека, а определяются законами Природы, которые направляют его туда, где имеются наилучшие условия для его развития. Духовной деградации не бывает; достижения каждой жизни прибавляются к достижениям жизней предыдущих. Перерождения продолжаются до тех пор, пока человек не приобретёт достаточно опыта и не усовершенствует свой Дух настолько, насколько возможно. Тогда происходит возвращение частицы Духа, теперь уже более высокого уровня, в мир Духа.
1.11 Человек — частица Творца, и совершенствуя себя, он совершенствует Творца. Это происходит через нравственный выбор, который становится возможным благодаря познанию и свободе воли. Поэтому человек должен познавать и стараться вести нравственную жизнь. Нужно бороться со своими пороками, побеждать их и вырабатывать в себе положительные качества. Именно так совершенствуется Дух. Поэтому нравственность важнее всего. Нужно учиться любить людей и всё существующее, нужно приносить пользу обществу и стараться сделать мир лучше. Необходимо выполнять Великое Долженствование: именно в этом состоит смысл жизни. Нельзя забывать, что на каждом из нас лежит личная ответственность за судьбу Творца.
1.12 Человечество существует, чтобы выполнять Великое Долженствование. Для этого оно познаёт мир и совершенствуется интеллектуально, морально, социально. Происходит естественный процесс слияния народов. Со временем они станут единым народом, с единой культурой, единым мировоззрением и единым общечеловеческим государством. Человечество в своём потенциале — космическая раса. Люди выйдут в дальний космос, будут осваивать и заселять другие планеты. Человечество вступит в контакт с другими разумными расами, со многими из которых оно будет связано единым мировоззрением. Возникнет сотрудничество с ними на основе совместного выполнения Великого Долженствования. Когда человечество достигнет максимального уровня развития, оно прекратит своё существование, так как его задача будет выполнена, и люди перейдут в мир Духа.
Часть 2
Наше учение
2.1 Учение Единого Храма — не религия. Оно не признаёт существования сверхъестественных сил и явлений, не практикует поклонения чему-либо, не имеет культа, святынь и святых, молитв, мистических таинств и прочих атрибутов религии. Оно является духовным путём, основанным на знаниях и моральных принципах. Под храмом в его названии подразумевается мир, в котором мы живём, Природа, Вселенная. Нужно воспринимать их так и стараться вести себя соответственно.
2.2 Человечество испытывает серьёзные трудности с познанием и моральным развитием. Поэтому Природа оказывает ему помощь через одного из высших элементалов, которого мы именуем Богом Мудрости. Это тот, кто выполняет функцию хранителя всей информации о Вселенной. Он передаёт некоторые знания разумным расам, испытывающим схожие затруднения, и тем самым стимулирует их развитие, помогая им не угаснуть. Человечество за свою историю, которая в действительности гораздо продолжительнее, чем принято считать, получало от него помощь двадцать шесть раз. Эти информационные посылы мы называем откровениями, а людей, которые принимали их непосредственно от Бога Мудрости, — пророками. Таким образом, Учение приходило в наш мир уже неоднократно, в периоды глубоких кризисов. При этом оно всегда оставалось достоянием узкого круга посвящённых, распространяясь косвенными, опосредованными путями. В его задачи входило не провозгласить Истину открыто, а лишь направить людей к ней. Выполнив задачу, оно всякий раз исчезало.
2.3. Нынешнее, двадцать седьмое откровение, является особенным, — потому что особенно тяжёлой является ситуация. Человечество снова находится в духовном и моральном кризисе, и при этом оно впервые в своей истории обладает средствами для того, чтобы полностью уничтожить себя. Поэтому теперь Учение предназначено для всех людей. Оно передаётся открыто и содержит больше информации, чем предыдущие откровения. Это откровение является заключительным: больше их не будет.
2.4 Учение основано пророком Атархатом 1 марта 1996 года. Пророк — глава Учения и высший авторитет во всех связанных с ним вопросах. В этих вопросах его суждение и его установления не могут быть оспорены, поскольку он связан с источником откровения. Собранием основополагающих текстов Учения является пандэкт «Эрма». Он не может писаться никем, кроме пророка, и входящие в него тексты не подлежат изменению. Пандэкт — главный источник Учения, наряду с живым словом пророка.
2.5 В основе жизни Учения лежит принцип Учительства. Каждый последователь является учеником, получающим знания от Учителя. Он должен почитать Учителя и полностью доверять ему. Учитель должен передавать ученикам знания, учить применять их в жизни, разъяснять непонятные для них моменты Учения, при необходимости помогать советами в сложных жизненных ситуациях, а также быть для учеников примером в следовании Учению. Он обязан делать всё возможное для того, чтобы его ученики могли познавать Учение и духовно развиваться, и не может требовать или ожидать от них вознаграждения за это.
2.6 Вступить в Учение может любой вменяемый человек, достигший возраста в 21 год. Его решение о вступлении должно быть обдуманным и добровольным. Вступающий должен иметь представление о мировоззрении Учения, понимать его цели и принципы и принимать их как свои. При вступлении не даётся никаких клятв и обязательств, — лишь подтверждается твёрдое намерение следовать избранному пути. Уход из Учения происходит свободно, без каких-либо условий и препятствий.
2.7 Последователь должен соблюдать принцип чистоты пути. Нельзя совмещать следование Учению со следованием другим духовным путям и привносить в него их элементы. Это нарушит целостность пути и сделает его непригодным для духовного развития. Однако ознакомление с другими духовными путями последователям Учения не запрещается, а наоборот, рекомендуется.
2.8 В Учении нет обязательных денежных взносов. Последователи не обязаны делать пожертвования, не обязаны покупать что-то, относящееся к Учению. Они также не обязаны участвовать в делах Учения, пропагандировать его, привлекать новых последователей. От них требуется лишь понимать Учение, и ожидается, что они будут стараться следовать его принципам.
2.9 В Учении нет специально разработанных практик по духовному развитию. Лучшая и наиболее эффективная в этом смысле практика — правильная жизнь. Нужно познавать Истину и учиться жить в соответствии с ней, нужно вести нравственную жизнь и стараться быть полезным людям и миру. Учение не приказывает и не запрещает; оно рассказывает, что правильно, а что нет, и объясняет, почему. Если последователь действительно стремится познать Истину и научиться следовать ей, он будет сам побуждать себя к тому, что правильно, и не позволять себе того, что неправильно.
2.10 Учение — наднациональная общность, объединяющая в себе людей из разных народов. К нему принадлежат не только те последователи, которые живут в мире материи, но и те, которые находятся в мире энергии между перерождениями. Оно также является мировоззрением многих разумных рас во Вселенной, — то есть оно общность не только наднациональная, но и надвидовая. Все его последователи — люди и другие осознающие, находящиеся в мире материи и в мире энергии — считают себя единым народом, носящим название Вечный Народ.
2.11 Учение не противоречит науке. Всё, о чём оно рассказывает, реально, и не содержит мистики. Наука пока ещё не располагает средствами и возможностями, позволяющими открыть и изучить то, о чём оно говорит. Однако со временем такие средства и возможности будут появляться. Наука будет совершать открытия, подтверждающие, что мировоззрение Учения соответствует реальности. В дальнейшем наука и Учение объединятся в единый путь познания.
Часть 3
Наши убеждения
3.1 Существует естественная мораль, общая для всех людей. Она имеет своим источником Дух и является, по сути, моралью самого Творца. Она изначально заложена в каждого человека, так как основой человеческой души является частица души Творца.
3.2 Поскольку совершенствование Духа происходит через нравственную жизнь, особенно важно следовать моральным нормам. Это делает лучше самого человека и наш мир. Необходимо преодолевать свои пороки, воздерживаться от аморальных поступков. Нужно помогать в этом другим людям, — хотя бы собственным примером. Нужно бороться с безнравственностью в обществе, потому что она разрушает его, ломает жизнь людям, тормозит их духовное развитие, порождает разнузданность и преступность, делает наш мир опасным местом.
3.3 Борьба — не нечто нежелательное и экстраординарное, а естественное состояние человека. Мы постоянно боремся с чем-то или за что-то. Каждый человек по своей сути — воин. Однако это не означает агрессивности. Борьба может быть мирной и без ненависти. Как минимум, мы боремся со своими пороками и худшими качествами, и боремся против того, что плохо для нас. Поэтому избежать борьбы невозможно. Эту неизбежность нужно принимать как данность. Главное — стараться бороться за то, что правильно и справедливо. Такая борьба совершенствует человека, так он становится сильнее и лучше.
3.4 Человек свободен в своих решениях и поступках. Никто не может ни к чему его принудить, если он сам не позволит этого. Если бы было не так, в существовании человека не было бы смысла, потому что свободный моральный выбор — важнейший инструмент духовного развития. Без него было бы невозможно совершенствовать Творца. Нет и предопределения будущего. Мы сами решаем свою судьбу.
3.5 Человек живёт и развивается, он ощущает неустроенность, сталкивается с препятствиями, переживает неудачи и потери, и от этого страдает. Страдания естественны. Они неотъемлемая часть жизни и развития, их нельзя избежать полностью, и нет смысла стремиться к этому. Проблемы и трудности — такая же естественная часть жизни. Преодолевая проблемы, трудности и страдания, мы совершенствуемся. Они важный эволюционный фактор, и относиться к ним нужно именно так.
3.6 Смерть — не конец человеческой жизни. Умирает лишь физическое тело, а сам человек некоторое время остаётся в мире энергии, после чего рождается вновь. Поэтому не следует бояться смерти как чего-то самого страшного и непоправимого. Нужно помнить, что твоя текущая жизнь — лишь эпизод, звено в длинной цепочке перерождений. Если она омрачена большими бедами, потерями и страданиями, то все они временны, и в следующей жизни всё будет иначе. Нельзя отчаиваться и считать, что всё потеряно. Нужно использовать проблемы как возможность для развития в этой жизни.
3.7 Тело не обладает самостоятельной ценностью. Оно лишь материальная оболочка души, инструмент, с помощью которого она совершенствуется. Поэтому неправильно ставить интересы и благополучие тела выше моральных принципов и совершенствования души. Внутреннее важнее, чем внешнее. К телу следует относиться как к ценному инструменту, который берегут и за которым ухаживают, но не в ущерб задачам, для выполнения которых он создан.
3.8 Духовность не обязательно то же, что религия. Духовные ценности создаются через искусство, философию, этику, научное познание, и так далее. Духовность — это то, что относится к совершенствованию Духа, содействует этому процессу. Она связана с Великим Долженствованием. Для того, чтобы успешно его выполнять, религия не нужна.
3.9 Каждое учение или религия имеет право считать себя истинным. Это естественно, ибо каждое учение является попыткой найти Истину. Быть убеждённым в том, что избранный тобой духовный путь единственно верен, не значит проявлять неуважение к чужим путям. Однако критика других духовных путей возможна и нормальна. Это духовный плюрализм, который должен строиться на принципах взаимного уважения и здорового соперничества, и не должен переходить во вражду. Какой из духовных путей вернее отражает реальность и является истинным, покажет время и научное познание.
3.10 Все расы и народы равны. Ни один народ не выше других и не хуже других по своей сути. Такие явления, как расизм, национальный шовинизм и нацизм недопустимы. Все народы идут к постепенному слиянию в единый народ, — и искусственно поддерживать их разделение, разжигая межнациональную вражду, не следует. Мужчина и женщина равны. Половой шовинизм недопустим. Все люди равны в основных правах.
3.11 Насилие является злом. Однако оно допустимо для защиты правого и невинного, в случае оборонительной войны, при борьбе с преступностью и терроризмом и в других подобных случаях, — то есть тогда, когда бездействие ведёт к ещё большему злу и само по себе равноценно преступлению. При этом оправданное насилие, даже будучи меньшим злом, всё равно остаётся злом. Его нельзя приравнивать к благу. Тот, кто его совершает, в любом случае принимает на себя вину и моральную ответственность за содеянное.
3.12 Вселенная — это Творец, живое существо, и потому всё в ней является живым и чувствующим. Необходимо это помнить и соответствующим образом относиться ко всему, что нас окружает. Нужно бережно и уважительно относиться к Природе, людям, вещам. Это естественное отношение, оно делает нас самих лучше, помогает преодолеть преграды, отделяющие человека от Природы, помогает обрести силы, которые она может ему дать.
3.13 Вселенная — единый организм, каждая частица которого нуждается в других частицах и может жить в гармонии с ними. Мы должны стремиться к осознанию единства, должны учиться видеть себя во всём и всё в себе. Это та почва, на которой взрастает любовь к людям, миру, Вселенной.
3.14 Ненавидеть нельзя, ибо ничто не заслуживает ненависти. Всё в сущности своей благо. Даже зло, создавая препятствия для развития Бытия, Творца и человека, тем самым помогает их развитию. Все люди в сущности своей благи. Они могут вершить зло, — но это внешнее; внутри же все без исключения хороши, ибо содержат в себе частицы души Творца. Если человек вершит зло, то это больше беда его, нежели вина, и он заслуживает не ненависти, а сочувствия и помощи в преодолении его худших качеств.
3.15 Человек сейчас является вершиной эволюции на нашей планете, — однако это не означает, что он должен властвовать над Природой. Мир существует не для того, чтобы служить человеку и удовлетворять его капризы. Наоборот: человек существует для того, чтобы трудиться на благо мира, делать его лучше, совершенствовать Вселенную. Он может пользоваться благами, которые получает от Природы, но не хищнически. Чтобы иметь моральное право на эти блага, он должен выполнять своё предназначение.
3.16 Эгоизм не должен иметь места. Человек — не центр Мироздания, всё не вращается вокруг него. Он существует для того, чтобы служить миру. Интересы людей, мира, Вселенной должны быть для человека важнее его личных интересов. Когда происходит наоборот, тогда и возникает эгоизм, — одно из самых противоестественных и худших явлений. Именно эгоизм чаще всего приводит к равнодушию, алчности, вражде, насилию и другим подобным явлениям, делающим мир местом страданий. Это происходит потому, что человек, действующий вопреки своей сущности, перестаёт быть человечным.
Часть 4
Наши цели
4.1 Первичная и основная задача Учения — помочь людям в познании Истины. Оно даёт знания, которые пока ещё не в состоянии дать наука. Мы будем стараться распространять эти знания и разъяснять вытекающие из них принципы. При этом мы считаем, что навязывание недопустимо, — даже если речь идёт об Истине, и даже если от этого зависит судьба человечества. Мы предлагаем Истину, но не заставляем её принимать.
4.2 Мы убеждены, что цель не оправдывает средства. Благое дело нужно делать благими методами. Преступными и аморальными методами искажаются самые благие намерения и перечёркиваются самые благородные цели. Принуждение, ложь, разного рода обман, подкуп, манипуляции, нарушение обязательств и прочие подобные приёмы мы считаем недопустимыми и не применяем.
4.3 Просвещение и изменение к лучшему всего мира — очень сложное дело. Оно требует длительного времени. Поэтому мы не спешим, не устанавливаем себе сжатых сроков, не форсируем события через принятие сомнительных решений. Мы будем терпеливо и тщательно делать свою работу, предполагая, что это займёт десятки и даже сотни лет.
4.4 Учение принципиально не считает никого своим врагом и не считает себя ничьим врагом. Ненависть и вражда для нас неприемлемы, — даже в случае соперничества или какого-либо противостояния. Даже если кто-то будет относиться к нам враждебно, мы не будем считать его своим врагом.
4.5 Учение ставит себе целью борьбу с безнравственностью, эгоизмом, агрессивностью, межнациональной враждой и другими отрицательными явлениями, разрушающими общество и угрожающими существованию человеческой цивилизации. Общество должно быть основано на принципах естественной морали, свободы воли и справедливости.
4.6 Учение ставит себе целью просветительскую деятельность, деятельность в сфере образования, науки, культуры и искусства, в других областях общественной жизни, а также в сфере охраны природы. Деятельность Учения во всех этих областях будет разворачиваться постепенно, по мере появления возможностей и средств.
4.7 Учение будет способствовать естественному слиянию всех рас и наций и объединению человечества в единый народ. Это должно привести к возникновению новой, общечеловеческой культуры, которая впитает в себя лучшие черты прежних культур. Такое слияние послужит основой для прекращения войн, разного рода межнациональных и межкультурных конфликтов, поможет людям объединить усилия в познании мира и развитии человеческой цивилизации.
4.8 Мы не сомневаемся в том, что Учение в будущем станет мировоззрением единого человечества. Это произойдёт мирным путём, без агрессивного навязывания и принуждения, и будет достигнуто во многом благодаря тому, что истинность Учения будет неопровержимо доказана наукой. Когда человечество будет готово к этому, возникнет общемировое государство, построенное на принципах Учения.
4.9 Учение будет способствовать освоению людьми космического пространства, расселению человечества в космосе, налаживанию отношений и сотрудничества с другими осознающими. Оно станет объединяющим фактором не только для самого человечества, которое расселится по многим звёздным системам, но и для человечества и других разумных рас.
4.10 Конечная цель Учения — способствовать совершенствованию Творца и укреплению жизни Бытия. Всё, к чему мы стремимся, и всё, что мы делаем, в итоге направлено на это. Всё великое слагается из малого. Осуществление столь масштабных задач слагается из мыслей, чувств, поступков, стремлений и труда каждого человека. Поэтому каждый человек имеет значение, он важен и необходим Вселенной. Если люди поймут своё предназначение, они сумеют выполнить его.
Заключение
Учение — обширная и глубокая мировоззренческая система, касающаяся всех сфер жизни, и данная Декларация не является полным его изложением. В ней максимально кратко описаны лишь его основные моменты, дающие возможность составить о нём представление в общих чертах. Мы хотим, чтобы всё это было принято к сведению теми, кто знает о существовании Учения и узнает о нём в будущем, будет формировать своё отношение к нему, пожелает сотрудничать с ним или будет как-либо с ним соприкасаться.
Учение Единого Храма
IX.IX.VII.VIII
(10.06.2020)
Дэкларацыя Вучэння Адзінага Храма
Прадмова
Сапраўдная Дэкларацыя прызначана для ўсеагульнай звесткі. Яе задача — давесці да ведама ўсіх, як зацікаўленых, так і незацікаўленых, тое, які ёсць светапогляд Вучэння, яго стаўленне да некаторых важных аспектаў чалавечага жыцця і жыцця грамадства, яго прынцыпы і мэты. Ніжэй выкладаюцца па пунктах найважныя моманты, што тычацца гэтага. Выкладзенае выцякае з асноў і існасці Вучэння. Гэтыя палажэнні нязменныя, яны не залежаць ад бягучай сітуацыі і з’яўляюцца вызначальнымі для жыцця Вучэння ня толькі на сённяшні дзень, але і на будучыню. Яны прызнаюцца паслядоўнікамі Вучэння як выяўленне іх поглядаў, прынцыпаў, мэт і кіраўніцтва да дзеяння.
Частка 1
Наш светапогляд
1.1 Ісціна — гэта тое, што аб’ектыўна існуе. Гэта значыць сама рэальнасць. Яна адна, і яна такая, якая ёсць. Варыянтаў Ісціны не існуе. Яна не залежыць ад меркавання людзей. Іх аблуды скажаюць іх уяўленні аб ёй, але не змяняюць яе саму. Ісціна спазнавальная, і можа быць апісана ў той ступені, у якой гэта даступна чалавечаму інтэлекту. Дакладнае апісанне рэальнасці таксама завецца Ісцінай.
1.2 Ёсць вялікая бяскрайнасць, названая Быццём. Гэта не мелая пачатку і канцу ў часе бязмежная прастора, у якой існуе і часціцамі якой з’яўляецца ўсё, — у тым ліку, наш Сусвет. У ім дзейнічаюць чатыры Вялікія Пачаткі: Жыццёвае, Прагрэсіўнае, Добрае і Разумнае. Гэта асноўныя законы Быцця, з якіх паходзяць усе астатнія законы ў ім і ў яго часціцах. Таксама ў Быцці прысутнічае імпульс да разбурэння. Пераадольваючы яго, Быццё эвалюцыянуе, такім чынам падтрымліваючы сваё існаванне і жыццё ўсіх сваіх часціц.
1.3 Наш Сусвет — жывая і разумная істота, названая Творцам. Каб лепш спазнаць сябе і выйсці на новы ўзровень развіцця, ён ператварыў свой арганізм у Сусвет. Творца — не звышнатуральная істота: ён з’яўляецца плодам эвалюцыі, што ідзе ў яго свеце. Пэратварэнне яго ў Сусвет таксама не было звышнатуральным актам: ён змяніў сябе дзякуючы здольнасцям, здабытым падчас эвалюцыі. Сусвет мае тры ўзроўні, якія складаюцца з розных субстанцый і названыя светам Духу, светам энергіі і светам матэрыі. Першы адпавядае душы Творцы, другі — яго энэргетыцы, трэці — яго фізічнаму целу.
1.4 Эвалюцыя — галоўны закон як у Быцці, гэтак і ў нашым Сусвеце. Звышнатуральных сілаў няма; цудаў, што парушаюць натуральныя законы, не бывае. Тыя, каго ў Вучэнні завуць багамі, ці вышэйшымі элементаламі, гэта ўвасобленыя законы Прыроды, — гэта значыць функцыі арганізма Творцы. Гэтыя законы паходзяць са свету Духу і кіруюць жыццём двух іншых светаў. У свеце энергіі іх носьбіты ёсць свайго роду жывыя матрыцы, — энэргетычныя істоты, што валодаюць адмысловай формай свядомасці. Іх прызначэнне заключаецца ў тым, каб ужыццяўляць гэтыя законы належным чынам, і яны не могуць дзейнічаць насуперак прызначэнню. Іх мы і завем багамі.
1.5 Дабро і зло з'яўляюцца аб'ектыўнымі паняццямі і не залежаць ад меркавання людзей. Дабро — гэта тое, што ідзе на карысць Быццю і Сусвету, спрыяе іх эвалюцыі і працягу іх жыцця, а зло — тое, што гэтаму перашкаджае і вядзе да разбурэння. Праявай імпульсу да разбурэння ў нашым Сусвеце з'яўляецца вышэйшы элементал, названы Драконам. Ён стварае супраціў, пераадольваючы які Творца ўнутрана дасканаліцца.
1.6 Існуе дзве формы розуму: пасіўны, ці які захоўвае, і актыўны, ці які спазнае. Пасіўны розум уласцівы ўсяму ў Сусвеце; ён выяўляецца ў выглядзе інстынктаў. Актыўны розум таксама прысутнічае ўва ўсім, але ў выглядзе скрытага патэнцыялу. Ён выяўляецца толькі ў істотах, што дасягнулі пэўнага эвалюцыйнага ўзроўню. Такія істоты называюцца ўсведамляючымі, бо яны здольныя актыўна спазнаваць свет і сябе, усведамляць пазнанае, аналізаваць і асэнсоўваць інфармацыю, творча ўжываць атрыманыя веды. Толькі ўсведамляючыя маюць свабоду волі і могуць рабіць свядомы выбар.
1.7 У Сусвеце шмат відаў усведамляючых, — гэта значыць разумных рас, што ўзніклі на розных планетах падчас эвалюцыі. Праз іх выяўляецца розум Творцы, які гэткім чынам спазнае сябе і дасканаліцца. Людзі — адна з гэтых разумных рас. Усіх усведамляючых Сусвету яднае агульнае прызначэнне і адзін сэнс існавання.
1.8 Сутнасць ўнутранай эвалюцыі Творцы заключаецца ў дасканаленні Духу, — гэта значыць яго душы, што змяшчае яго розум і асабістыя якасці. У кожным усведамляючым прысутнічае часціца Духу, якую ён павінен удасканаліць праз спазнанне і маральны выбар. Часціца выходзіць са свету Духу і робіцца душой усведамляючага і асновай яго асобы, а дасягнуўшы максімальна магчымага ўзроўню развіцця вяртаецца ў свет Духу і зліваецца з іншымі часціцамі, што знаходзяцца там. Калі ўся душа Творцы пройдзе праз усведамляючых і стане больш дасканалай, Творца зазнае якасную змену і апынецца на новай ступені сваёй эвалюцыі. Аднак калі гэты працэс празмерна зацягнецца і не завершыцца ў тэрмін, Творца загіне. Такім чынам, яго далейшы лёс — гэта значыць лёс Сусвету — залежыць ад усведамляючых.
1.9 Сэнс існавання чалавека, як усведамляючага, — у дасканаленні Творцы. Кожны з нас адказны за часціцу яго душы, якую нясе ў сабе. Дзеля гэтага мы атрымліваем права на жыццё. Мы павінны працаваць над дасканаленнем Творцы; гэта завецца Вялікай Належнасцю. Дзве складальных гэтай працы — спазнанне і маральнасць. Мы спазнаем рэальнасць, спазнаем дабро і зло і робім шэраг маральных выбараў паміж імі. Калі чалавек робіць выбар на карысць дабру, ён тым самым дасканаліць сваю часціцу Духа, павялічвае яе якасць. Калі ён робіць выбар на карысць злу, яе дасканаленне запавольваецца.
1.10 Дасканаленне часціцы Духа — няпростая справа, якую практычна немагчыма выканаць за адно жыццё. Таму чалавек жыве шэраг жыццяў. Калі фізічнае цела памірае, душа (гэта значыць энергетычнае цела і Дух) пэўны час застаецца ў свеце энергіі, а потым нараджаецца ў новым целе. Час і месца новага народжання не залежаць ад жадання чалавека, а вызначаюцца законамі Прыроды, якія скіроўваюць яго туды, дзе ёсць найлепшыя ўмовы для яго развіцця. Духоўнай дэградацыі не бывае; дасягненні кожнага жыцця дадаюцца да дасягненняў жыццяў папярэдніх. Перараджэнні працягваюцца датуль, пакуль чалавек не набудзе дастаткова досведу і не ўдасканаліць свой Дух настолькі, наколькі можна. Тады адбываецца вяртанне часціцы Духа, цяпер ужо больш высокага ўзроўню, у свет Духа.
1.11 Чалавек — часціца Творцы, і дасканалячы сябе, ён дасканаліць Творцу. Гэта адбываецца праз маральны выбар, які робіцца магчымым дзякуючы спазнанню і свабодзе волі. Таму чалавек павінен спазнаваць і намагацца весці маральнае жыццё. Трэба змагацца са сваімі заганамі, перамагаць іх і выпрацоўваць у сабе добрыя якасці. Менавіта так дасканаліцца Дух. Таму маральнасць важней усяго. Трэба вучыцца любіць людзей і ўсё існае, трэба запамагаць грамадству і намагацца зрабіць свет лепш. Трэба выконваць Вялікую Належнасць: менавіта ў гэтым заключаецца сэнс жыцця. Няможна забываць, што на кожным з нас ляжыць асабістая адказнасць за лёс Творцы.
1.12 Чалавецтва існуе, каб выконваць Вялікую Належнасць. Для гэтага яно спазнае свет і дасканаліцца інтэлектуальна, маральна, сацыяльна. Адбываецца натуральны працэс зліцця народаў. З часам яны стануць адзіным народам, з адзінай культурай, адзіным светапоглядам і адзінай агульналюдскай дзяржавай. Чалавецтва ў сваім патэнцыяле — касмічная раса. Людзі выйдуць у далёкі космас, будуць асвойваць і засяляць іншыя планеты. Чалавецтва ўступіць у кантакт з іншымі разумнымі расамі, са шмат з якімі яно будзе злучана адзіным светапоглядам. Паўстане супрацоўніцтва з імі на аснове супольнага выканання Вялікай Належнасці. Калі чалавецтва дасягне максімальнага ўзроўню развіцця, яно спыніць сваё існаванне, бо яго заданне будзе выканана, і людзі пяройдуць у свет Духа.
Частка 2
Наша вучэнне
2.1 Вучэнне Адзінага Храма — не рэлігія. Яно не прызнае існавання звышнатуральных сіл і з'яў, не практыкуе пакланення чаму-небудзь, не мае культу, святыняў і святых, малітваў, містычных таемстваў і іншых атрыбутаў рэлігіі. Яно з'яўляецца духоўным шляхам, заснаваным на ведах і маральных прынцыпах. Пад храмам у яго назве маецца на ўвазе свет, у якім мы жывём, Прырода, Сусвет. Трэба ўспрымаць іх гэтак і намагацца паводзіць сябе адпаведна.
2.2 Чалавецтва зазнае сур'ёзныя цяжкасці са спазнаннем і маральным развіццём. Таму Прырода аказвае яму дапамогу праз аднаго з вышэйшых элементалаў, якога мы называем Богам Мудрасці. Гэта той, хто выконвае функцыю захавальніка ўсёй інфармацыі пра Сусвет. Ён перадае некаторыя веды разумным расам, што адчуваюць падобныя цяжкасці, і тым самым стымулюе іх развіццё, дапамагаючы ім не загаснуць. Чалавецтва за сваю гісторыю, якая ў рэчаіснасці значна больш працяглая, чым прынята лічыць, атрымлівала ад яго дапамогу дваццаць шэсць разоў. Гэтыя інфармацыйныя пасылы мы завем шчыротамі, а людзей, якія прымалі іх непасрэдна ад Бога Мудрасці, — прарокамі. Такім чынам, Вучэнне прыходзіла ў наш свет ужо неаднаразова, у перыяды глыбокіх крызісаў. Пры гэтым яно заўсёды заставалася здабыткам вузкага кола прысвечаных, распаўсюджваючыся ўскоснымі, апасродкаванымі шляхамі. У яго заданні ўваходзіла не абвясціць Ісціна адкрыта, а толькі скіраваць людзей да яе. Выканаўшы заданне, яно кожны раз знікала.
2.3. Цяперашняя, дваццаць сёмая шчырота, з'яўляецца асаблівай, — таму што асабліва цяжкай з'яўляецца сітуацыя. Чалавецтва зноў знаходзіцца ў духоўным і маральным крызісе, і пры гэтым яно ўпершыню ў сваёй гісторыі валодае сродкамі для таго, каб цалкам знішчыць сябе. Таму цяпер Вучэнне прызначана для ўсіх людзей. Яно перадаецца адкрыта і мае больш інфармацыі, чым папярэднія шчыроты. Гэтая шчырота з'яўляецца апошняй: больш іх не будзе.
2.4 Вучэнне заснавана прарокам Атархатам 1 сакавіка 1996 года. Прарок — кіраўнік Вучэння і вышэйшы аўтарытэт ува ўсіх звязаных з ім пытаннях. У гэтых пытаннях яго меркаванне і яго ўсталяванні не могуць быць аспрэчаны, бо ён звязаны з крыніцай шчыроты. Зборам асноватворных тэкстаў Вучэння з'яўляецца пандэкт «Эрма». Ён не можа пісацца нікім, апроч прарока, і ўваходныя ў яго тэксты не падлягаюць змене. Пандэкт — галоўная крыніца Вучэння, нараўне з жывым словам прарока.
2.5 У аснове жыцця Вучэння ляжыць прынцып Настаўніцтва. Кожны паслядоўнік з'яўляецца вучнем, які атрымлівае веды ад Настаўніка. Ён павінен шанаваць Настаўніка і цалкам давяраць яму. Настаўнік павінен перадаваць вучням веды, вучыць ужываць іх у жыцці, тлумачыць незразумелыя для іх моманты Вучэння, пры патрэбе дапамагаць парадамі ў складаных жыццёвых сітуацыях, а таксама быць для вучняў прыкладам у прытрымліванні Вучэнню. Ён абавязаны рабіць усё магчымае для таго, каб яго вучні маглі спазнаваць Вучэнне і духоўна развівацца, і не можа патрабаваць ці чакаць ад іх узнагароды за гэта.
2.6 Уступіць у Вучэнне можа кожны прытомны чалавек, які дасягнуў узросту ў 21 год. Яго вырашэнне пра ўступ павінна быць абдуманым і дабравольным. Той, хто ўступае, павінен мець уяўленне аб светапоглядзе Вучэння, разумець яго мэты і прынцыпы і прымаць іх як свае. Пры ўступе не даецца ніякіх клятваў і абавязанняў, — толькі пацвярджаецца цвёрды намер прытрымлівацца абранага шляха. Сыход з Вучэння адбываецца вольна, без якіх-небудзь умоў і перашкодаў.
2.7 Паслядоўнік павінен выконваць прынцып чысціні шляху. Няможна сумяшчаць прытрымліванне Вучэнню з прытрымліваннем іншым духоўным шляхам і прыўносіць у яго іх элементы. Гэта парушыць цэласць шляху і зробіць яго непрыдатным для духоўнага развіцця. Аднак азнаямленне з іншымі духоўнымі шляхамі паслядоўнікам Вучэння не забараняецца, а наадварот, рэкамендуецца.
2.8 У Вучэнні няма абавязковых грашовых унёскаў. Паслядоўнікі не абавязаны рабіць ахвяраванні, не абавязаны купляць нешта, што адносіцца да Вучэння. Яны таксама не абавязаны браць удзел у справах Вучэння, прапагандаваць яго, прыцягваць новых паслядоўнікаў. Ад іх патрабуецца толькі разумець Вучэнне, і чакаецца, што яны будуць намагацца прытрымлівацца яго прынцыпам.
2.9 У Вучэнні няма адмыслова распрацаваных практык па духоўным развіцці. Лепшая і найболей эфектыўная ў гэтым сэнсе практыка — правільнае жыццё. Трэба спазнаваць Ісціну і вучыцца жыць у адпаведнасці з ёй, трэба весці маральнае жыццё і намагацца быць карысным людзям і свету. Вучэнне не загадвае і не забараняе; яно расказвае, што правільна, а што не, і тлумачыць, чаму. Калі паслядоўнік сапраўды імкнецца спазнаць Ісціну і навучыцца прытрымлівацца ёй, ён будзе сам падахвочваць сябе да таго, што правільна, і не дазваляць сабе таго, што няправільна.
2.10 Вучэнне — наднацыянальная супольнасць, што аб'ядноўвае ў сабе людзей з розных народаў. Да яго належаць не толькі тыя паслядоўнікі, якія жывуць у свеце матэрыі, але і тыя, якія знаходзяцца ў свеце энергіі паміж перараджэннямі. Яно таксама з'яўляецца светапоглядам многіх разумных рас у Сусвеце, — гэта значыць яно ёсць супольнасць не толькі наднацыянальная, але і надвідавая. Усе яго паслядоўнікі — людзі і іншыя ўсведамляючыя, змешчаныя ў свеце матэрыі і ў свеце энергіі — лічаць сябе адзіным народам, што носіць назву Вечны Народ.
2.11 Вучэнне не супярэчыць навуцы. Усё, аб чым яно расказвае, рэальна, і не мае містыкі. Навука пакуль яшчэ не валодае сродкамі і магчымасцямі, якія дазваляюць адкрыць і вывучыць тое, аб чым яно кажа. Аднак з часам такія сродкі і магчымасці будуць з'яўляцца. Навука будзе здзяйсняць адкрыцці, якія будуць пацвярджаць, што светапогляд Вучэння адпавядае рэальнасці. Надалей навука і Вучэнне з'яднаюцца ў адзін шлях спазнання.
Частка 3
Нашы перакананні
3.1 Існуе натуральная мараль, агульная для ўсіх людзей. Яна мае сваёй крыніцай Дух і з'яўляецца, па сутнасці, мараллю самога Творцы. Яна першапачаткова закладзена ў кожнага чалавека, бо асновай чалавечай душы з'яўляецца часціца душы Творцы.
3.2 Паколькі дасканаленне Духа дзеіцца праз маральнае жыццё, асабліва важна прытрымлівацца маральных нормаў. Гэта робіць лепш самога чалавека і наш свет. Трэба пераадольваць свае заганы, устрымлівацца ад амаральных учынкаў. Трэба дапамагаць у гэтым іншым людзям, — хаця б уласным прыкладам. Трэба змагацца з амаральнасцю ў грамадстве, таму што яна разбурае яго, ломіць жыццё людзям, тармозіць іх духоўнае развіццё, спараджае распушчанасць і злачыннасць, робіць наш свет небяспечным месцам.
3.3 Барацьба — не ёсць нешта непажаданае і надзвычайнае, але ёсць натуральны стан чалавека. Мы пастаянна змагаемся з нечым ці за нешта. Кожны чалавек па сваёй сутнасці — ваяр. Аднак гэта не азначае агрэсіўнасці. Барацьба можа быць мірнай і без нянавісці. Як мінімум, мы змагаемся са сваімі заганамі і горшымі якасцямі, и змагаемся супраць таго, што дрэнна для нас. Таму пазбегнуць барацьбы немагчыма. Гэтую непазбежнасць трэба прыймаць як данасць. Галоўнае — імкнуцца змагацца за тое, што правільна і справядліва. Такая барацьба дасканаліць чалавека, гэтак он дужэе и лепшае.
3.4 Чалавек вольны ў сваіх рашэннях і ўчынках. Ніхто не можа ні да чаго яго прымусіць, калі ён сам не дазволіць гэтага. Калі б было не так, у існаванні чалавека не было б сэнсу, таму што вольны маральны выбар — найважны інструмент духоўнага развіцця. Без яго было б немагчыма дасканаліць Творцу. Няма і прадвызначэння будучыні. Мы самі вырашаем свой лёс.
3.5 Чалавек жыве і развіваецца, ён адчувае няўладжанасць, сутыкаецца з перашкодамі, перажывае няшчасці і страты, і ад гэтага пакутуе. Пакуты натуральныя. Яны неадымная частка жыцця і развіцця, іх нельга пазбегнуць цалкам, і няма сэнсу імкнуцца да гэтага. Праблемы і цяжкасці — такая ж натуральная частка жыцця. Пераадольваючы праблемы, цяжкасці і пакуты, мы дасканалімся. Яны ёсць важны эвалюцыйны фактар, і ставіцца да іх трэба менавіта так.
3.6 Смерць — не канец чалавечага жыцця. Памірае толькі фізічнае цела, а сам чалавек пэўны час застаецца ў свеце энергіі, пасля чаго нараджаецца зноў. Таму не варта баяцца смерці як чагосьці самага страшнага і непапраўнага. Трэба помніць, што тваё бягучае жыццё — толькі эпізод, звяно ў доўгім ланцужку перараджэнняў. Калі яно азмрочана вялікімі бедамі, стратамі і пакутамі, то ўсе яны часовыя, і ў наступным жыцці ўсё будзе інакш. Нельга адчайвацца і лічыць, што ўсё страчана. Трэба выкарыстоўваць праблемы як магчымасць для развіцця ў гэтым жыцці.
3.7 Цела не мае самастойнай каштоўнасці. Яно толькі матэрыяльная абалонка душы, інструмент, з дапамогай якога яна дасканаліцца. Таму няправільна ставіць інтарэсы і дабрабыт цела вышэй за маральныя прынцыпы і дасканаленне душы. Унутранае важнейшае за вонкавае. Да цела варта ставіцца як да каштоўнага інструменту, які захоўваюць і які даглядаюць, але не ў шкоду задачам, для выканання якіх ён створаны.
3.8 Духоўнасць не абавязкова тое ж, што рэлігія. Духоўныя каштоўнасці ствараюцца праз мастацтва, філасофію, этыку, навуковае спазнанне, і гэтак далей. Духоўнасць — гэта тое, што адносіцца да дасканалення Духа, спрыяе гэтаму працэсу. Яна звязаная з Вялікай Належнасцю. Для таго, каб паспяхова яе выконваць, рэлігія не патрэбная.
3.9 Кожнае вучэнне ці рэлігія мае права лічыць сябе сапраўдным. Гэта натуральна, бо кожная вучэнне з'яўляецца спробай знайсці Ісціну. Быць перакананым у тым, што абраны табой духоўны шлях адзіна верны, не значыць праяўляць непавагу да чужых шляхоў. Аднак крытыка іншых духоўных шляхоў магчымая і нармальная. Гэта духоўны плюралізм, які павінен будавацца на прынцыпах узаемнай павагі і здаровага суперніцтва, і не павінен пераходзіць у варожасць. Які з духоўных шляхоў дакладней адлюстроўвае рэальнасць і з'яўляецца сапраўдным, пакажа час і навуковае спазнанне.
3.10 Усе расы і народы роўныя. Ніводны народ не вышэй іншых і не горш іншых па сваёй сутнасці. Такія з'явы, як расізм, нацыянальны шавінізм і нацызм недапушчальныя. Усе народы ідуць да паступовага зліцця ў адзін народ, — і штучна падтрымліваць іх падзел, распальваючы міжнацыянальную варожасць, не варта. Мужчына і жанчына роўныя. Палавы шавінізм недапушчальны. Усе людзі роўныя ў асноўных правах.
3.11 Гвалт з'яўляецца злом. Аднак ён дапушчальны для абароны правага і нявіннага, у выпадку абарончай вайны, пры змаганні са злачыннасцю і тэрарызмам і ў іншых падобных выпадках, — гэта значыць тады, калі бяздзейнасць вядзе да яшчэ большага зла і сама па сабе раўнацэнная злачынству. Пры гэтым апраўданы гвалт, нават быўшы меншым злом, усё адно застаецца злом. Яго нельга прыроўніваць да дабра. Той, хто яго здзяйсняе, у кожным разе прымае на сябе віну і маральную адказнасць за зробленае.
3.12 Сусвет — гэта Творца, жывая істота, і таму ўсё ў ёй з'яўляецца жывым і пачутлівым. Неабходна гэта помніць і адпаведным чынам ставіцца да ўсяго, што нас атачае. Трэба асцярожна і паважліва ставіцца да Прыроды, людзей, рэчаў. Гэта натуральнае стаўленне, яно робіць нас саміх лепш, дапамагае пераадолець перашкоды, што адлучаюць чалавека ад Прыроды, дапамагае знайсці сілы, якія яна можа яму даць.
3.13 Сусвет — адзіны арганізм, кожная часціца якога мае патрэбу ў іншых часціцах і можа жыць у гармоніі з імі. Мы павінны імкнуцца да ўсведамлення адзінства, павінны вучыцца бачыць сябе ўва ўсім і ўсё ў сабе. Гэта тая глеба, на якой вырастае любоў да людзей, свету, Сусвету.
3.14 Ненавідзець нельга, бо нішто не заслугоўвае нянавісці. Усё ў існасці сваёй ёсць дабро. Нават зло, ствараючы перашкоды для развіцця Быцця, Творцы і чалавека, тым самым дапамагае іх развіццю. Усе людзі ў існасці сваёй добрыя. Яны могуць чыніць зло, — але гэта вонкавае; унутры ж усе без выключэння добрыя, бо ўтрымваюць у сабе часціцы душы Творцы. Калі чалавек чыніць зло, то гэта больш бяда яго, чым віна, і ён заслугоўвае не нянавісці, а спагады і дапамогі ў пераадоленні яго горшых якасцяў.
3.15 Чалавек цяпер з'яўляецца вяршыняй эвалюцыі на нашай планеце, — аднак гэта не азначае, што ён павінен панаваць над Прыродай. Свет існуе не для таго, каб служыць чалавеку і задавальняць яго капрызы. Наадварот: чалавек існуе для таго, каб працаваць на карысць свету, рабіць яго лепш, дасканаліць Сусвет. Ён можа карыстацца дабротамі, якія атрымлівае ад Прыроды, але не па-драпежніцку. Каб мець маральнае права на гэтыя даброты, ён павінен выконваць сваё прызначэнне.
3.16 Эгаізм не павінен мець месца. Чалавек — не цэнтр Светабудовы, усё не круціцца вакол яго. Ён існуе для таго, каб служыць свету. Інтарэсы людзей, свету, Сусвету павінны быць для чалавека важней яго асабістых зацікаўленняў. Калі дзеіцца наадварот, тады і ўзнікае эгаізм, — адна з самых ненатуральных і горшых з'яў. Менавіта эгаізм найчасцей прыводзіць да абыякавасці, сквапнасці, варожасці, гвалту і іншых падобных з'яў, што робяць свет месцам пакут. Гэта дзеецца таму, што чалавек, які робіць насуперак сваёй існасці, перастае быць чалавечным.
Частка 4
Нашы мэты
4.1 Першае і асноўнае заданне Вучэння — дапамога людзям у спазнанні Ісціны. Яно дае веды, якія пакуль яшчэ не ў стане даць навука. Мы будзем намагацца шырыць гэтыя веды і тлумачыць вынікаючыя з іх прынцыпы. Пры гэтым мы лічым, што навязванне недазволена, — нават калі гаворка ідзе пра Ісціну, і нават калі ад гэтага залежыць лёс чалавецтва. Мы прапануем Ісціну, але не прымушаем яе прымаць.
4.2 Мы перакананы, што мэта не апраўдвае сродку. Добрую справу трэба рабіць добрымі метадамі. Злачыннымі і амаральнымі метадамі скажаюцца самыя добрыя намеры і перакрэсліваюцца самыя высакародныя мэты. Прымус, хлусня, рознага роду падман, подкуп, маніпуляцыі, парушэнне абавязанняў і іншыя падобныя прыёмы мы лічым недапушчальнымі і не ўжываем.
4.3 Асвета і змена да лепшага ўсяго свету — вельмі складаная справа. Яна патрабуе працяглага часу. Таму мы не спяшаемся, не ўсталёўваем сабе сціснутых тэрмінаў, не фарсуем падзеі праз прыняцце сумнеўных вырашэнняў. Мы будзем цярпліва і старанна рабіць сваю працу, мяркуючы, што гэта зойме дзясяткі і нават сотні гадоў.
4.4 Вучэнне прынцыпова не лічыць нікога сваім ворагам і не лічыць сябе нічыім ворагам. Нянавісць і варожасць для нас непрымальныя, — нават у выпадку суперніцтва ці якога-небудзь супрацьстаяння. Нават калі нехта будзе ставіцца да нас варожа, мы не будзем лічыць яго сваім ворагам.
4.5 Вучэнне ставіць сабе мэтай змаганне з амаральнасцю, эгаізмам, агрэсіўнасцю, міжнацыянальнай варожасцю і іншымі адмоўнымі з'явамі, што бураць грамадства і пагражаюць існаванню чалавечай цывілізацыі. Грамадства павінна быць заснавана на прынцыпах натуральнай маралі, свабоды волі і справядлівасці.
4.6 Вучэнне ставіць сабе мэтай асветніцкую дзейнасць, дзейнасць у сферы адукацыі, навукі, культуры і мастацтва, у іншых абласцях грамадскага жыцця, а таксама ў сферы аховы прыроды. Дзейнасць Вучэння ва ўсіх гэтых абласцях будзе разгортвацца паступова, па меры з'яўлення магчымасцяў і сродкаў.
4.7 Вучэнне будзе спрыяць натуральнаму зліццю ўсіх рас і нацый і з'яднанню чалавецтва ў адзіны народ. Гэта павінна прывесці да ўзнікнення новай, агульналюдскай культуры, якая ўбярэ ў сябе лепшыя рысы ранейшых культур. Такое зліццё паслужыць асновай для спынення войн, рознага роду міжнацыянальных і міжкультурных канфліктаў, дапаможа людзям з'яднаць высілкі ў спазнанні свету і развіцці чалавечай цывілізацыі.
4.8 Мы не сумняемся ў тым, што Вучэнне ў будучыні стане светапоглядам адзінага чалавецтва. Гэта адбудзецца мірным шляхам, без агрэсіўнага навязвання і прымусу, і будзе дасягнута шмат у чым дзякуючы таму, што сапраўднасць Вучэння будзе неабвержна даказана навукай. Калі чалавецтва будзе гатова да гэтага, паўстане агульнасусветная дзяржава, пабудаваная на прынцыпах Вучэння.
4.9 Вучэнне будзе спрыяць асваенню людзьмі касмічнай прасторы, рассяленню чалавецтва ў космасе, наладжанню адносін і супрацы з іншымі ўсведамляючымі. Яно стане яднальным фактарам не толькі для самога чалавецтва, якое расселіцца па многіх зорных сістэмах, але і для чалавецтва і іншых разумных рас.
4.10 Канчатковая мэта Вучэння — спрыяць дасканаленню Творцы і ўмацаванню жыцця Быцця. Усё, да чаго мы імкнемся, і ўсё, што мы робім, у выніку скіравана на гэта. Усё вялікае складаецца з малога. Ажыццяўленне гэткіх маштабных задач складаецца з думак, пачуццяў, учынкаў, імкненняў і працы кожнага чалавека. Таму кожны чалавек мае значэнне, ён важны і патрэбны Сусвету. Калі людзі зразумеюць сваё прызначэнне, яны здолеюць выканаць яго.
Заключэнне
Вучэнне — шырокая і глыбокая светапоглядная сістэма, што датычная да ўсіх сфер жыцця, і дадзеная Дэкларацыя не з'яўляецца поўным яго выкладам. У ёй максімальна каротка апісаныя толькі яго асноўныя моманты, што даюць магчымасць скласці аб ім ўяўленне ў агульных рысах. Мы хочам, каб усё гэта было прынята да ўвагі тымі, хто ведае аб існаванні Вучэння і даведаецца пра яго ў будучыні, будзе фармаваць сваё стаўленне да яго, пажадае супрацоўнічаць з ім ці будзе як-небудзь з ім сутыкацца.
Вучэнне Адзінага Храма
IX.IX.VII.VIII
(10.06.2020)
Пераклад Амсана